Kurs ten łączy nowoczesne podejście naukowe z dziedzictwem wywodzącym się z rdzennej medycyny. Celem jest nie tylko uhonorowanie początków osteopatii – wprowadzonej przez A.T. Stilla po jego spotkaniach z rdzennymi plemionami – ale także promowanie opartych na dowodach i wrażliwych kulturowo metod leczenia osteopatycznego w dzisiejszych czasach.

Kurs wprowadza strukturę Cynefin jako narzędzie wspierające podejmowanie decyzji klinicznych i demonstruje jej zastosowanie w procesie rozumowania klinicznego skoncentrowanego na osobie. Ramy te uznają różnorodność podejść terapeutycznych w osteopatii, w tym osteopatii czaszkowej.

Treść kursu opiera się na naukowych podstawach zaczerpniętych z neuronauki percepcji. Opisuje zmiany w świadomości ciała, które obserwuje się w podejściach opartych na tradycyjnych / rdzennych metodach leczenia. Te manualne, interoceptywne podejścia odzwierciedlają zasadę ciało-umysł-duch, która została ponownie podkreślona w ostatniej aktualizacji zasad osteopatycznych w USA (Rogers i in., 2002).

Cele nauczania:

• Pogłębienie zrozumienia historycznej spuścizny medycyny rdzennej w praktyce osteopatycznej: Rozwinięcie krytycznego zrozumienia integracji przez A.T. Stilla tradycyjnych/ rdzennych metod leczenia z zasadami osteopatycznymi. Zbadanie ich współczesnego znaczenia i implikacji etycznych we współczesnej opiece zdrowotnej.
• Orientacja w naukowym kontekście osteopatii: Analiza historycznych modeli osteopatii z perspektywy współczesnej neuronauki. W szczególności zbadanie neurobiologicznych podstaw percepcji i bólu oraz ich związku z interoceptywnymi technikami manualnymi w osteopatii czaszkowej.
• Ulepsz praktykę kliniczną dzięki podejściom wrażliwym kulturowo: Popraw swoje kompetencje w zakresie technik czaszkowych poprzez integrację podejść terapeutycznych skoncentrowanych na osobie i wrażliwych kulturowo. Wspieranie głębszych relacji z pacjentami i skutecznej komunikacji w interdyscyplinarnych zespołach opieki zdrowotnej.
• Promowanie rozwoju zawodowego w środowisku integracyjnym: Stworzenie środowiska współpracy dla wzajemnego uczenia się i refleksji przy jednoczesnym wykorzystaniu praktyk opartych na dowodach w celu wzbogacenia opieki osteopatycznej. Rozwijać silną tożsamość zawodową opartą na współczuciu, współpracy i integracji tradycyjnej mądrości z nowoczesną wiedzą naukową.

Dowiedz się więcej o Rafaelu Zegarrze i jego osteopatycznym podejściu w wywiadzie z Rafaelem Zegarrą i Torstenem Liemem.